در روزهای گذشته شب نامه ای موهن در سطح شهر دزفول توزیع شده که از محتوی آن چنان برمی آید که نویسنده و یا نویسندگان آن به خیال خود با این وسیله می توانند میان مردم و مسئولین دزفول و یا برادران بختیاری های مقیم دزفول تفرقه ایجاد کنند.

شب نامه مذکور “نماینده ولی فقیه و امام جمعه دزفول” را مورد هدف ناصواب خود قرار داده و به دنبال آن است که تمامی اتفاقات چند ساله اخیر دزفول را گردن وی بیاندازد و دیگران را مبرا نماید.

شب نامه نویسان تغییر حجت الاسلام والمسلمین تقوی، حجت الاسلام والمسلمین عسگری، رد صلاحیت سید احمد آوایی و این اواخر داستان جنجال برانگیز معاون فرماندار را نیز به حجت السلام والمسلمین قاضی نسبت داده است .

شبنامه مذکور بی شرمانه امام جمعه را به نژاد پرستی و توهین به اقوام متهم کرده و سعی بر آن داشته تا با فرافکنی و پاک کردن صورت مسئله اینگونه جلوه کند که میان بزرگان دزفول اعم از نیروهای مذهبی، اصولگرا، کارگزار و اصلاح طلب و…، کینه و درگیری بسیاری وجود دارد و نقطه عطف این مشکلات، برخورد با اقوام و برادران بختیاری است.

مدتهاست که وفاق و همدلی کم سابقه ای میان کلیه ی نیروهای فکری، سیاسی و مذهبی و آحاد مردم بوجود آمده که آینده ای روشن را نوید می دهد ، نمونه ی آن حضور کم سابقه آنها در انتخابات شوراهای اسلامی شهر دزفول بود. حضوری که اغوا کنندگان و شیاطین تفرقه را در دزفول مایوس و سرخورده کرد.

نویسندگان آن متن سخیف که شاید همان رهبران شکست خورده اغتشاشات اخیر دزفول هستند، با خیال فرومانده خود چنان عرصه را در تمامی زمینه ها بر خود بسته ، سخت و سنگین می بینند که با نوشتن و توزیع شبنامه، دست به “آتانازی” بی ارزشی زده که قطعا نابودی کامل را برای افکار و ایده های ضد مذهبی و ضد اتحاد و امنیت شهرستان خواهند دید.

توهین به امام جمعه، تظاهر به مظلومیت نماینده اسبق دزفول و همچنین تغییر معادلات سیاسی و فرهنگی شهرستان که در روزهای گذشته رقم خورده است، دلیل بر نادانی، ضعف و عدم داشتن اطلاعات دقیق و اشراف کامل بر کل مسائل شهرستان است.

ساختن سناریوی جدید از درگیری بین “سید احمد آوایی” و “سید محمدعلی قاضی” و اتصال ادامه آن به معاون فعلی فرماندار در زمان کنونی موضوعیتی ندارد.

در حال حاضر هیچ گونه درگیری و کدورتی میان هیچکدام از مسئولین شهری وجود ندارد و ضعمای دزفول بیش از پیش با هم یکدل و یکصدا برای سربلندی دزفول متحد و متفق هستند.

مطالب و موضوعاتی که در آن سیاهه سخیف مطرح شده هیچ ارتباطی با یکدیگر ندارد و آشفتگی و پراکنده گویی، صرفا نشان از یک پریشانی همراه با جنون و از روی عصبانیت دارد.

ما، قصد حمایت و یا تکفیر شخص خاصی را نداریم ولی آنچه مشخص است هدف از چاپ و توزیع چنین شبنامه ای جلوگیری از وفاق، اتحاد و برادری میان مردمی هستند که در کل شهرستان دزفول زندگی می کنند.

آنها در وهله اول بدنبال آن بودند که ارتباط صمیمی بوجود آمده بین امام جمعه و نماینده اسبق را مخدوش کنند، دوم برآن شدند موضوع را قومیتی کرده و از درگیری میان امام جمعه و معاون فرماندار که اصالتا از دزفولیهای بختیاری زبان است شروع کنند، ولی جالب است اصلا از نماینده فعلی شهرستان در سناریوی هتاک امام جمعه ستیز، سخنی به میان نیاورده است.

به هر تقدیر، فتنه گرهای نوین از هر مسلک و قومیتی، چه بخواهند و چه نخواهند باید بدانند، تمامی مردم و مسئولین ساکن در شهرستان دزفول با هم یکدل و یکصدا هستند و به خواسته پروردگار، هیچ خدشه ای بر این اتحاد وارد نخواهد آمد. قطعا خداوند متعال مکر و نیرنگی را که بخواهد کوچکترین تاثیر نا مطلوب را  بر چهره ی شهر پایداری و شهادت ، دزفول قهرمان وارد سازد به خودشان بازخواهد گرداند، همچنان که گردانید!

در این شبکه بارها و بارها ذکر شده، (از هر قومیتی که باشی تا زمانی که در دزفول هستی، ازآب و خاک این شهر سبز و مقدس استفاده میکنی” دزفولی” هستی و باید به صلابت، سلامت و فرهنگ این شهر احترام گذارده و در حفظ آن کوشا باشیم).

همیشه مشاهده شده  از اقوام (عرب، لر، بختیاری و هر قومیت دیگری که در دزفول ساکن است) در خارج از دزفول، خود را دزفولی معرفی کرده و جدای از قومیت خود به آن افتخار نموده است ، چرا که دزفول ” سرزمین افتخارات ” و پایتخت مقاومت ایران اسلامی است. و تنها دشمنان دین، مردم و نظام هستند که از تفرقه، آشوب و بداخلاقی و فتنه انگیزی به دنبال سود فرومایه ی خود می گردند.

مردم همیشه بلوغ فکری و بصیرت خود را اثبات کرده ، نیرنگ و فتنه را تشخیص داده، تکفیر و محکوم می کنند. در طول تاریخ مردم دزفول همیشه درست تشخیص داده و عمل کرده اند.

با توجه به تاکید مقام معظم رهبری به مقوله فرهنگ در جامعه اسلامی است، لذا هر چه قدر ما بتوانیم فرهنگ اتحاد و همبستگی، دوری از تفرقه ، صداقت و برادری را در جامعه رواج داده و نهادینه کنیم، هیچگاه دشمنان و خودفروختگان نمی توانند رخنه ای در بدنه ملت یافته و نقشه های شوم خود را اجرا نمایند.

الف) دسفیلیون : دزفولی های مقیم شهر (با تعریف تمدنی خاص خودشان که وارثان اصلی تمدن شوش باستان هستند) شامل :

- بخشی عمده ای از دسفیلیون قریب به سیصدهزارنفر هم اکنون در شهر ساکن اند.

- بخشی از دسفیلیون 150 سال پیش تاکنون به اهواز مهاجرت کرده اند.

- بخشی از دسفیلیون طی سه یا چهار دهه اخیر به کرج مهاجرت کردند که اکنون جمعیتی قریب به 10 رصد جمعیت کرج دومیلیون نفری را شامل اند.

- بخشی از دسفیلیون زمان قاجارها تاکنون به تهران مهاجرت کردند که شاید جمعیتی قریب به 100 تا دویست هزار نفر را شامل اند.

نکته : شاید نیمی از دسفیلیون ساکن اهواز(دِوازی ها) ، دسفیلیون مقیم کرج( دِزرَجی ها) و همچنین دسفیلیون مقیم تهران (دِزرانی ها) را بتوان «دوگانه سوز» خواند چه اینکه هم شهروند اهواز و کرج و تهرانند هم افتخار حضور و شهروندی شهر پدری را دارند(مانند خود من).

- بخشی از دسفیلیون ساکن اقصی نقاط ایران (آمار صحیحی از آنان در دست نیست)

- و بخش قابل توجهی از دسفیلیون در خارج از ایران و در سطح کره خاکی پراکنده اند که بلاشک جمعیت آنان افزون بر یکصدهزار نفر است.

برآورد کلی بنده از کلیت جمعیت دسفیلیون جهان(مقیم شهر و غیر مقیم) قریب به یک میلیون نفر است که کندوی مادر(منظور خود شهر است) حدود یک سوم آن را همچنان به عنوان اعضای ثابت و حاضر در خود جای داده است و باقی در خارج از دزفول مشغول عسل سازی برای ایران و جهانند.

ب) عرب های جنوب شهرستان که در برخی روستاها و حومه مستقرند.

ج) شهرکی ها(یا روستاهای کلاسیک دزفول) که نه لرند و نه عرب، بلکه صرفا روستایی های حومه دزفول هستند مانند هر شهر دیگری در کشور، که دهات و روستاهایی اطراف خویش دارد، مانند شهرک بن جعفر و یا سیاه منصور و یا شهرک منتظری و صفی آباد و شمس آباد.

د) لرهای اصیل دزفول : غالبا در روستاهای شمال شهرستان مقیم اند مانند : شهیون، سردشت، لیوس و ...

ه) لرهای کوچ نشین و عشایر دزفول : که قرنهاست بین شمال دزفول و مناطقی از اصفهان (عمدتا فریدن و داران) در رفت و آمدند. اینها اکنون کمتر زیر بُهون (سیاه چادرهای زیبای عشایری) زندگی میکنند و اکثراً ییلاق و قشلاق خود را در خانه هایی که در دوسر  مسیر ساخته اند میگذرانند.(آنها نیز در عالم لری خویش دوگانه سوز شده اند. هم کوچ نشین اند هم خانه نشین.)

و) لرهای میهمان : عمدتاً در مناطقی همچون ولی آباد و مدرس و مهاجرین ساکن اند و از شهرهای استان همسایه شمالی (لرستان) همچون الیگودرز، درود، ازنا طی سه دهه گذشته به حاشیه دسفیل روی آورده و ساکن شده اند.که غالبا مشکل اصلی دسفیلی های اصیل با این دسته از پناه اورندگان به دزفول است...